Een vriendin van me gaf afgelopen jaar les aan een HBO instelling. Ze is hier inmiddels weer mee gestopt. Eén van de dingen die haar op viel was het belabberde schrijfniveau van haar studenten. Naast de gebruikelijke fouten met d’s en t’s klopte er weinig van spelling en zinsbouw.
Waar moet het heen met de schrijvers van tegenwoordig? De kans is groot dat ook in deze tekst taalfouten zitten. Wie spoort ze voor me op?
Je kunt niet overal verstand van hebben (ook al denk je misschien van wel). Daarom zijn interviews een mooie aanvulling op jouw expertise. Op de randgebieden van je kennis ken je vast wel mensen die meer weten dan jij. Vraag ze om een interview te geven. Beide partijen hebben hier voordeel van.
Jij kunt je lezerspubliek verder helpen met expertise die je zelf niet hebt. Je geeft iets extra’s en dat is altijd positief.
Je kent het wel, een techneut die je in zijn enthousiasme met technische termen en afkortingen om de oren slaat. In een gesprek kun je nog om uitleg vragen, maar als het om geschreven tekst gaat is dit lastiger en voor een schrijver van online content een gemiste kans om zijn publiek te bereiken. Is Jip-en-Janneke-taal het antwoord?
Ook ambtenaren staan bekend om wollig en onduidelijk taalgebruik. Je kunt er soms geen touw aan vast knopen. Stukken tekst waarbij je je afvraagt of het gaat om onwetendheid, verstopt achter ondoorgrondelijke termen, of dat je te maken hebt met een verstrooide professor, verstrikt in zijn eigen universum.
Afgelopen vrijdag las ik een blog van een meisje dat het doodeng vond om een eerste bericht aan haar potentiële lezerspubliek toe te vertrouwen. In haar eerste blog vertelde ze hierover. Niet alleen eerlijk maar ook geweldig geschreven. Ik was meteen verkocht.
Het doet mij wat als iemand je zo openhartig laat meekijken met zijn of haar diepste zieleroerselen. Het grijpt je en laat je niet snel meer los. Iedereen vind het boeiend om te lezen wat er nu werkelijk in iemand anders omgaat. Maar deze meesten van ons, mijzelf inbegrepen, houden ons liever groot. Vooral als er anderen meekijken.
Zelf lees ik alles wat los en vast zit. Van lezen krijg ik nooit genoeg. Van de krant tot aan een foldertje bij de apotheek. Mijn literaire honger is niet snel gestild. ’s Morgens vroeg mailtjes en het laatste nieuws, ’s avonds een tijdschrift of een boek.
Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar informatief leesvoer. Romans en andere fictie lees ik niet zo veel. Als je zelf schrijft is het belangrijk om veel te lezen.
Vraag je wel eens af wat sociale websites als Pinterest, Delicious, Digg, StumbleUpon en Technorati nu precies doen? dat vroeg ik me dus ook af. Regelmatig kom je de icoontjes tegen naast die van Facebook en Twitter.
Ik ben op onderzoek uit gegaan en gisteren kwam ik een blog tegen die al deze diensten mooi op een rijtje zette. Eentje sprong er voor mij uit: Delicious.